To wielostronicowy widok tej sekcji do wydrukowania.
Kliknij aby wydrukować.
Wróć do zwykłego widoku tej strony.
Samouczki
W tym rozdziale dokumentacji Kubernetes znajdziesz różne samouczki.
Dzięki nim dowiesz się, jak osiągnąć złożone cele, które przekraczają wielkość
pojedynczego zadania. Typowy samouczek podzielony jest na kilka części,
z których każda zawiera sekwencję odpowiednich kroków.
Przed zapoznaniem się z samouczkami warto stworzyć zakładkę do
słownika, aby móc się później do niego na bieżąco odwoływać.
Podstawy
Konfiguracja
Aplikacje bezstanowe (Stateless Applications)
Aplikacje stanowe (Stateful Applications)
Serwisy
Bezpieczeństwo
Co dalej?
Jeśli chciałbyś napisać nowy samouczek, odwiedź
Content Page Types,
gdzie znajdziesz dodatkowe informacje o tym typie strony.
1 - Hello Minikube
Ten samouczek pokaże, jak uruchomić przykładową aplikację
na Kubernetesie przy użyciu minikube oraz Katacoda.
Katacoda to darmowe środowisko Kubernetes dostępne bezpośrednio z przeglądarki web.
Informacja:
Możesz też skorzystać z tego samouczka, jeśli już zainstalowałeś minikube.
Odwiedź stronę
minikube start, aby dowiedzieć się, jak go zainstalować.
Cele
- Skonfiguruj przykładową aplikację do uruchomienia w minikube.
- Uruchom aplikację.
- Przejrzyj jej logi.
Zanim zaczniesz
W tym samouczku wykorzystamy obraz kontenera, który korzysta z NGINX, aby wyświetlić z powrotem wszystkie przychodzące zapytania.
Stwórz klaster minikube
-
Kliknij w Launch Terminal
Informacja:
Jeśli masz minikube zainstalowane lokalnie, uruchom `minikube start`. Przed uruchomieniem `minikube dashboard`, otwórz okno nowego terminala, uruchom w nim `minikube dashboard` i przełącz się z powrotem do okna głównego terminala.
-
Otwórz panel Kubernetesa w przeglądarce:
-
Tylko w Katacoda: Na górze okienka z terminalem kliknij na znak plus, a następnie wybierz Select port to view on Host 1.
-
Tylko w Katacoda: Wpisz 30000i kliknij Display Port.
Informacja:
Polecenie dashboard uruchamia dodatek panelu i otwiera proxy w domyślnej przeglądarce.
W panelu można tworzyć różne obiekty Kubernetesa, takie jak Deployment czy Serwis.
Jeśli pracujesz z uprawnieniami roota, skorzystaj z: Otwieranie panelu poprzez URL.
Panel jest domyślnie dostępny jedynie z wewnętrznej sieci Kubernetesa.
Polecenie dashboard tworzy tymczasowe proxy, które udostępnia panel także poza tą wewnętrzną sieć.
Aby zatrzymać proxy, wciśnij Ctrl+C i zakończ proces.
Panel ciągle działa na klastrze Kubernetesa, nawet po przerwaniu działania proxy.
Aby dostać się ponownie do panelu, trzeba stworzyć kolejne proxy poleceniem dashboard.
Otwieranie panelu poprzez URL
Jeśli nie chcesz otwierać przeglądarki, uruchom panel z opcją --url, aby wyświetlić URL:
Stwórz Deployment
Pod w Kubernetesie to grupa jednego lub wielu kontenerów
połączonych ze sobą na potrzeby administrowania i dostępu sieci. W tym samouczku Pod
zawiera tylko jeden kontener. Deployment
w Kubernetesie monitoruje stan twojego Poda
i restartuje należące do niego kontenery, jeśli z jakichś powodów przestaną działać.
Użycie Deploymentu to rekomendowana metoda zarządzania tworzeniem i skalowaniem Podów.
-
Użyj polecenia kubectl create do stworzenia Deploymentu, który będzie zarządzał Podem. Pod uruchamia kontener
wykorzystując podany obraz Dockera.
kubectl create deployment hello-node --image=registry.k8s.io/e2e-test-images/agnhost:2.39 -- /agnhost netexec --http-port=8080
-
Sprawdź stan Deploymentu:
Wynik powinien wyglądać podobnie do:
NAME READY UP-TO-DATE AVAILABLE AGE
hello-node 1/1 1 1 1m
-
Sprawdź stan Poda:
Wynik powinien wyglądać podobnie do:
NAME READY STATUS RESTARTS AGE
hello-node-5f76cf6ccf-br9b5 1/1 Running 0 1m
-
Obejrzyj zdarzenia na klastrze:
-
Sprawdź konfigurację kubectl:
Informacja:
Więcej informacji na temat polecenia `kubectl` znajdziesz w [przeglądzie kubectl](/docs/reference/kubectl/).
Stwórz Serwis
Domyślnie Pod jest dostępny tylko poprzez swój wewnętrzny adres IP
wewnątrz klastra Kubernetes. Aby kontener hello-node był osiągalny spoza
wirtualnej sieci Kubernetesa, musisz najpierw udostępnić Pod
jako Serwis Kubernetes.
-
Udostępnij Pod w Internecie przy pomocy polecenia kubectl expose:
kubectl expose deployment hello-node --type=LoadBalancer --port=8080
Opcja --type=LoadBalancer wskazuje, że chcesz udostępnić swój Serwis
na zewnątrz klastra.
Aplikacja, która jest umieszczona w obrazie kontenera registry.k8s.io/echoserver, nasłuchuje jedynie na porcie TCP 8080. Jeśli użyłeś
kubectl expose do wystawienia innego portu, aplikacje klienckie mogą nie móc się podłączyć do tamtego innego portu.
-
Sprawdź Serwis, który właśnie utworzyłeś:
kubectl get services
Wynik powinien wyglądać podobnie do:
NAME TYPE CLUSTER-IP EXTERNAL-IP PORT(S) AGE
hello-node LoadBalancer 10.108.144.78 <pending> 8080:30369/TCP 21s
kubernetes ClusterIP 10.96.0.1 <none> 443/TCP 23m
U dostawców usług chmurowych, którzy obsługują load balancers,
zostanie przydzielony zewnętrzny adres IP na potrzeby serwisu.
W minikube, serwis typu LoadBalancer można udostępnić poprzez polecenie
minikube service.
-
Uruchom poniższe polecenie:
minikube service hello-node
-
Tylko w Katacoda: Kliknij znak plus, a następnie Select port to view on Host 1.
-
Tylko w Katacoda: Wpisz 30369 (sprawdź numer portu obok 8080 w opisie Serwisu) i kliknij Display Port
Otworzy sie okno przeglądarki obsługującej twoją aplikację i wyświetli odpowiedź tej aplikacji.
Włącz dodatki
Narzędzie minikube dysponuje zestawem wbudowanych dodatków, które mogą być włączane, wyłączane i otwierane w lokalnym środowisku Kubernetes.
-
Lista aktualnie obsługiwanych dodatków:
Wynik powinien wyglądać podobnie do:
addon-manager: enabled
dashboard: enabled
default-storageclass: enabled
efk: disabled
freshpod: disabled
gvisor: disabled
helm-tiller: disabled
ingress: disabled
ingress-dns: disabled
logviewer: disabled
metrics-server: disabled
nvidia-driver-installer: disabled
nvidia-gpu-device-plugin: disabled
registry: disabled
registry-creds: disabled
storage-provisioner: enabled
storage-provisioner-gluster: disabled
-
Włącz dodatek, na przykład metrics-server:
minikube addons enable metrics-server
Wynik powinien wyglądać podobnie do:
The 'metrics-server' addon is enabled
-
Sprawdź Pody i Serwisy, który właśnie stworzyłeś:
kubectl get pod,svc -n kube-system
Wynik powinien wyglądać podobnie do:
NAME READY STATUS RESTARTS AGE
pod/coredns-5644d7b6d9-mh9ll 1/1 Running 0 34m
pod/coredns-5644d7b6d9-pqd2t 1/1 Running 0 34m
pod/metrics-server-67fb648c5 1/1 Running 0 26s
pod/etcd-minikube 1/1 Running 0 34m
pod/influxdb-grafana-b29w8 2/2 Running 0 26s
pod/kube-addon-manager-minikube 1/1 Running 0 34m
pod/kube-apiserver-minikube 1/1 Running 0 34m
pod/kube-controller-manager-minikube 1/1 Running 0 34m
pod/kube-proxy-rnlps 1/1 Running 0 34m
pod/kube-scheduler-minikube 1/1 Running 0 34m
pod/storage-provisioner 1/1 Running 0 34m
NAME TYPE CLUSTER-IP EXTERNAL-IP PORT(S) AGE
service/metrics-server ClusterIP 10.96.241.45 <none> 80/TCP 26s
service/kube-dns ClusterIP 10.96.0.10 <none> 53/UDP,53/TCP 34m
service/monitoring-grafana NodePort 10.99.24.54 <none> 80:30002/TCP 26s
service/monitoring-influxdb ClusterIP 10.111.169.94 <none> 8083/TCP,8086/TCP 26s
-
Wyłącz dodatek metrics-server:
minikube addons disable metrics-server
Wynik powinien wyglądać podobnie do:
metrics-server was successfully disabled
Porządkujemy po sobie
Teraz jest czas na wyczyszczenie zasobów, które utworzyłeś w klastrze:
kubectl delete service hello-node
kubectl delete deployment hello-node
(Opcjonalnie) Zatrzymaj wirtualną maszynę Minikube (VM):
(Opcjonalnie) Skasuj Minikube VM:
Co dalej?
2.1 - Tworzenie klastra
Poznaj klaster Kubernetesa i naucz się, jak stworzyć jego prostą wersję przy pomocy Minikube.
2.2.1 - Jak użyć kubectl do tworzenia Deploymentu
Poznaj sposób wdrażania aplikacji.
Wdróż swoją pierwszą aplikację na Kubernetesie za pomocą narzędzia kubectl.
Cele
- Nauczyć się jak działa Deployment dla aplikacji.
- Zainstalować pierwszą aplikację używając kubectl.
Instalacje w Kubernetes
Informacja:
Ten samouczek wykorzystuje kontener wymagający architektury AMD64. Jeśli używasz
minikube na komputerze z inną architekturą CPU, możesz spróbować użyć minikube z
sterownikiem, który potrafi emulować AMD64. Na przykład potrafi to zrobić sterownik Docker Desktop.
Mając działający klaster Kubernetesa, można na nim zacząć instalować aplikacje.
W tym celu należy utworzyć Deployment. Deployment informuje Kubernetesa,
jak tworzyć i aktualizować instancje Twojej aplikacji. Po stworzeniu Deploymentu, warstwa sterowania Kubernetesa
zleca uruchomienie tej aplikacji na indywidualnych węzłach
klastra.
Po utworzeniu instancji aplikacji, kontroler Deploymentu Kubernetesa na bieżąco monitoruje te instancje. Jeśli węzeł, na którym działała jedna z instancji ulegnie awarii lub zostanie usunięty, kontroler Deploymentu zamieni tę instancję z instancją na innym węźle klastra. W ten sposób działa samo naprawiający się mechanizm, który reaguje na awarie lub wyłączenia maszyn w klastrze.
W czasach przed wprowadzeniem takiej automatyzacji, skrypty instalacyjne używane były zazwyczaj do uruchomienia aplikacji, ale nie radziły sobie z awariami maszyn. Poprzez połączenie procesu instalacji i kontroli nad działaniem aplikacji na węzłach, Deployment Kubernetesa oferuje fundamentalnie różne podejście do zarządzania aplikacjami.
Deployment odpowiada za stworzenie i aktualizacje instancji Twojej aplikacji
Instalacja pierwszej aplikacji w Kubernetes
Do tworzenia i zarządzaniem Deploymentem służy polecenie linii komend, kubectl. Kubectl używa Kubernetes API do komunikacji z klasterem. W tym module nauczysz się najczęściej używanych poleceń kubectl niezbędnych do stworzenia Deploymentu, który uruchomi Twoje aplikacje na klastrze Kubernetes.
Tworząc Deployment musisz określić obraz kontenera oraz liczbę replik, które mają być uruchomione. Te ustawienia możesz zmieniać później, aktualizując Deployment. Moduły 5 oraz 6 omawiają skalowanie i aktualizowanie Deploymentów.
Aby aplikacja mogła zostać uruchomiona w Kubernetes, musi być opakowana w jeden z obsługiwanych formatów kontenerów
Na potrzeby pierwszej instalacji użyjesz aplikacji hello-node zapakowaną w kontener Docker-a, która korzysta z NGINXa i powtarza wszystkie wysłane do niej zapytania. (Jeśli jeszcze nie próbowałeś stworzyć aplikacji hello-node i uruchomić za pomocą kontenerów, możesz spróbować teraz, kierując się instrukcjami samouczka Hello Minikube).
Musisz mieć zainstalowane narzędzie kubectl. Jeśli potrzebujesz go zainstalować, odwiedź install tools.
Skoro wiesz już, czym są Deploymenty, zróby wdrożenie pierwszej aplikacji!
Podstawy kubectl
Typowy format polecenia kubectl to: kubectl akcja zasób
Wykonuje określoną akcję (jak create, describe lub delete) na określonym zasobie (jak node lub deployment). Możesz użyć --help po poleceniu, aby uzyskać dodatkowe informacje o możliwych parametrach (na przykład: kubectl get nodes --help).
Sprawdź, czy kubectl jest skonfigurowany do komunikacji z twoim klastrem, uruchamiając polecenie kubectl version.
Sprawdź, czy kubectl jest zainstalowane oraz czy możesz zobaczyć zarówno wersję klienta, jak i serwera.
Aby wyświetlić węzły w klastrze, uruchom polecenie kubectl get nodes.
Zobaczysz dostępne węzły. Kubernetes wybierze, gdzie wdrożyć naszą aplikację, w oparciu o dostępne zasoby węzła.
Wdrażanie aplikacji
Uruchommy naszą pierwszą aplikację na Kubernetesie, używając polecenia kubectl create deployment. Musimy podać nazwę wdrożenia oraz lokalizację obrazu aplikacji (w tym pełny adres URL repozytorium dla obrazów hostowanych poza Docker Hub).
kubectl create deployment kubernetes-bootcamp --image=gcr.io/google-samples/kubernetes-bootcamp:v1
Świetnie! Właśnie wdrożyłeś swoją pierwszą aplikację, tworząc wdrożenie. Kubernetes wykonał dla Ciebie kilka rzeczy:
- wyszukał odpowiedni węzeł, na którym można uruchomić instancję aplikacji (mamy dostępny tylko 1 węzeł)
- zaplanował uruchomienie aplikacji na tym węźle
- skonfigurował klaster do ponownego zaplanowania instancji na nowym węźle w razie potrzeby
Aby wyświetlić listę swoich wdrożeń, użyj polecenia kubectl get deployments:
kubectl get deployments
Widzimy, że jest 1 Deployment uruchamiający pojedynczą instancję Twojej aplikacji. Instancja działa wewnątrz kontenera na Twoim węźle.
Zobacz aplikację
Pody działające wewnątrz Kubernetesa działają na prywatnej, izolowanej sieci.
Domyślnie są one widoczne z innych podów i usług w ramach tego samego klastra Kubernetesa, ale nie poza tą siecią.
Kiedy używamy kubectl, komunikujemy się z aplikacją za pośrednictwem API.
Później, w Module 4, omówimy inne opcje dotyczące sposobów udostępniania Twojej aplikacji poza klastrem Kubernetesa.
Ponieważ jest to tylko podstawowy samouczek, to nie wyjaśniamy tutaj szczegółowo, czym są Pody, bo będzie to omówione w późniejszych tematach.
Polecenie kubectl proxy może utworzyć proxy, które przekaże komunikację do ogólnoklastrowej, prywatnej sieci. Proxy można zakończyć poprzez naciśnięcie control-C - podczas działania nie wyświetla ono żadnych komunikatów.
Musisz otworzyć drugie okno terminala, aby uruchomić proxy.
kubectl proxy
Mamy teraz połączenie pomiędzy naszym hostem (terminalem) a klastrem Kubernetes. Proxy umożliwia bezpośredni dostęp do API z tych terminali.
Możesz zobaczyć wszystkie te interfejsy API hostowane przez punkt końcowy serwera proxy. Na przykład możemy bezpośrednio zapytać o wersję za pomocą polecenia curl:
curl http://localhost:8001/version
Uwaga: Jeśli port 8001 jest niedostępny, upewnij się, że kubectl proxy, który uruchomiłeś wyżej, działa w drugim terminalu.
Serwer API automatycznie utworzy punkt końcowy dla każdego poda, bazując na nazwie poda, który jest również dostępny przez serwer proxy.
Najpierw musimy uzyskać nazwę Poda i zapisać ją w zmiennej środowiskowej POD_NAME:
export POD_NAME=$(kubectl get pods -o go-template --template '{{range .items}}{{.metadata.name}}{{"\n"}}{{end}}')
echo Nazwa Pod: $POD_NAME
Możesz uzyskać dostęp do Poda za pośrednictwem API z proxy, uruchamiając:
curl http://localhost:8001/api/v1/namespaces/default/pods/$POD_NAME:8080/proxy/
Aby nowy Deployment był dostępny bez użycia proxy, wymagane jest utworzenie obiektu usługi (ang. Service), co zostanie wyjaśnione w Module 4.
